‘Met een dikke, vette glimlach naar huis’
Stijn Olislagers werkt twee dagen in de week als onderwijsondersteuner op De Rabot in Didam.
‘Anderhalf jaar geleden deed ik mijn eerste ervaring op als onderwijsondersteuner, na twintig jaar bij stichting Zozijn te hebben gewerkt. Dat is natuurlijk wel even een andere tak van sport: van een-op-een begeleiding naar (gedeelde) verantwoordelijkheid voor een hele klas.
4 op 14: dat is ruimte!
De eerste weken, of misschien wel maanden, was ik volop bezig met contact maken met de leerlingen. Nabijheid is voor hen ontzettend belangrijk, dus het is zaak hun vertrouwen te winnen. En te houden natuurlijk: nog steeds ‘lees’ ik iedere ochtend hoe de leerlingen binnenkomen en sluit daar gericht bij aan. De één zet ik meteen aan een taak – een tekenblad, spelling, iets met letters of werk dat past bij zijn of haar niveau - de ander laat ik eerst even vertellen. Die tijd en ruimte is er in het speciaal onderwijs: behalve de leraar en ik, zijn er vaak ook nog twee BIO-medewerkers aanwezig.
Helderziend
Van die ervaring in de praktijk – en de tips van de collega met wie ik direct samenwerk - leer ik misschien nog wel het meest. Daarnaast kan ik altijd terecht bij de rest van het team, maar zij zijn niet helderziend: als professional ben je altijd (ook) zelf aan zet om hulp te vragen. Dan heb ik nog een vaste contactpersoon binnen het managementteam en bovendien zijn er studiedagen. Met die inhaalslag komt het dus wel goed!
Mooi werkje
Ik ben nu minder streberig dan in het begin. Toen had ik precies voor ogen hoe bijvoorbeeld het eindstuk van handvaardigheid eruit moest zien. Nu weet ik: voor sommige kinderen is het al heel wat als ze aan tafel kunnen blijven zitten, van een leerling met een langere spanningsboog mag ik wél een mooi werkje verwachten. Het is jongleren om die veertien verschillende individuen goed te bedienen; daarom is het zo fijn dat we ze in verschillende groepjes onder elkaar kunnen verdelen
Dikke, vette glimlach
Soms wordt het een kind te veel. Dat kan overslaan naar de rest van de klas. Dan haal ik een leerling even uit de klas, of ik los het op met een grapje, vaak handel ik daar puur intuïtief in. Als de kinderen na zo’n incident toch met een dikke, vette glimlach naar huis gaan … dat zijn voor mij de krenten uit de pap!
Enórm
Mijn codewoord is ‘enthousiasme’: passie is de drive in dit werk. En ik ben niet een beetje enthousiast, maar enórm. Dat gaat echt niet aan de leerlingen voorbij. Ik raak hen, omdat zij mij raken. Hopelijk kan ik een verschil maken en herinneren ze me over een paar jaar nog. Dat zou ik mooi vinden.’
Bekijk onze vacatures
In de reeks verhalen 'Ik ben een onderwijsspecialist' vertelt een onderwijsspecialist wat zijn of haar baan speciaal maakt. Deze keer vertelt Stijn over het samen geven van onderwijs.
Meer verhalenDeel deze pagina:
